اختصاصی نفت آرا،در دنیایی که انرژی،ستون فقرات توسعه و استقلال کشورهاست، معلم را باید نخستین پیشران تحول و خلاقیت دانست. انسانی که نه نفت می‌سوزاند، نه برق تولید می‌کند، اما روشنایی می‌بخشد.نوری از جنس فهم، دانایی، تخصص و وجدان کاری.
صنعت عظیم نفت، گاز، پالایش، پتروشیمی و انرژی‌های تجدیدپذیر، بدون تربیت نیروی انسانی توانمند، متخصص و خلاق،صرفاً مجموعه‌ای از لوله، مخزن، فرمول و دستگاه است. این معلمان هستند که به این صنعت جان می‌دهند؛ از کلاس‌های درس ساده در مناطق محروم گرفته تا دانشگاه‌های طراز اول،از آموزشگاه‌های فنی‌وحرفه‌ای تا دوره‌های تخصصی در قلب پالایشگاه‌ها و مراکز کنترل انرژی.
در هر پیچ توسعه، ردپای معلم پیداست:
• آن مهندسی که با خلاقیت، بهره‌وری نیروگاه را افزایش می‌دهد، روزی الفبای فیزیک را از معلمی آموخته.
• آن کارشناس ایمنی که جان صدها نفر را در یک مجموعه پتروشیمی حفظ می‌کند، از معلمی آموخته که گفت: “اول انسان، بعد صنعت”.
• آن مدیر ارشد که به آینده انرژی‌های تجدیدپذیر باور دارد، معلمی در گوشش زمزمه کرده: “جهان فردا، جهان دانایی و مسئولیت‌پذیری است”.
صنعت انرژی ایران، مدیون معلمانی است که با کم‌ترین دستمزد، بیش‌ترین سرمایه انسانی را پرورش دادند.
معلمانی که شاید هیچ‌گاه نام‌شان در قراردادهای میلیاردی صنعت نیاید، اما حضورشان در ذهن و قلب هر مهندس و تکنسینی که در این سرزمین خدمت می‌کند، ثبت شده است.
در روز معلم، به احترام همه آنان که روشنایی را آموختند، ایستاده‌ایم.نفت می‌سوزد، خورشید می‌تابد، باد می‌وزد، اما فقط معلم است که «می‌سازد».انتهای پیام./