به  گزارش اختصاصی نفت آرا،با شروع گرم‌تر شدن هوا و افزایش مصرف برق در بخش خانگی، بار دیگر سایه قطعی برق بر سر صنایع سنگینی کرده است. این خاموشی‌ها که به صورت مقطعی و گاه بدون اطلاع‌رسانی قبلی اعمال می‌شود، تولید در بسیاری از واحدهای صنعتی را مختل کرده و خسارت‌های چند میلیاردی برجای گذاشته است.
قطعی برق؛ چالشی تکراری با هزینه‌های رو به افزایش
براساس اعلام خانه صنعت، معدن و تجارت، تنها در سال گذشته، صنایع کشور بیش از ۱۰ هزار میلیارد تومان از محل قطعی‌های برق زیان دیده‌اند. امسال نیز نشانه‌ها حاکی از آن است که با ادامه روند فعلی، این رقم از مرز ۱۵ هزار میلیارد تومان عبور خواهد کرد.
🔹 صنایع فولاد، سیمان، پتروشیمی و غذایی بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند.
🔹 توقف کوره‌های فولاد حتی برای چند ساعت می‌تواند به از بین رفتن مواد اولیه در حال ذوب، آسیب به تجهیزات، و افزایش مصرف انرژی هنگام راه‌اندازی مجدد منجر شود.
🔹 در صنایع غذایی، نوسانات برق باعث فساد مواد اولیه و محصولات در حال تولید شده و امنیت غذایی را تهدید می‌کند.
گلایه تولیدکنندگان: برنامه‌ریزی نداریم، برق هم نداریم
یک تولیدکننده در منطقه ماهشهر که نخواست نامش فاش شود به «نفت‌آرا» گفت:
«ما برای صادرات برنامه‌ریزی می‌کنیم، تعهد داریم، اما وقتی برق بدون اطلاع قطع می‌شود، تولید متوقف می‌شود و مشتری خارجی‌مان از ما روی‌گردان می‌شود.»
در منطقه ویژه اقتصادی عسلویه نیز برخی واحدهای گاز و پتروشیمی از کاهش فشار برق در ساعات اوج مصرف شکایت دارند. این افت ولتاژ ممکن است منجر به از کار افتادن تجهیزات حساس شود.
وعده‌هایی که هرگز عملی نشد
اگرچه وزارت نیرو وعده داده بود که با توسعه نیروگاه‌ها و بهینه‌سازی مصرف در بخش خانگی فشار از دوش صنایع برداشته شود، اما آمار نشان می‌دهد تولید برق تنها حدود ۳ درصد نسبت به سال گذشته افزایش یافته، در حالی که تقاضا بیش از ۷ درصد رشد داشته است.
راهکار چیست؟
برخی کارشناسان معتقدند برای حل ریشه‌ای مشکل، ایران نیاز به موارد زیر دارد:
• افزایش واقعی ظرفیت نیروگاهی کشور
• توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر (خورشیدی و بادی)
• افزایش تعرفه برق مشترکان پرمصرف خانگی برای کاهش فشار بر شبکه
• تضمین برق پایدار برای صنایع حیاتی کشور
جمع‌بندی
قطعی برق نه‌تنها یک چالش فنی، بلکه معضلی اقتصادی و حتی سیاسی است. تداوم این وضعیت می‌تواند منجر به افزایش بیکاری، کاهش صادرات غیرنفتی و فرار سرمایه‌گذاران صنعتی شود. دولت باید برای تابستان ۱۴۰۴ چاره‌اندیشی فوری و برنامه‌ریزی مدون داشته باشد.