جنگ تجاری که برای برطرف ساختن مشکلات زمینه ای در تجارت بین آمریکا و چین به راه افتاده بود در حالی به پایان خود نزدیک می شود که آمریکا خود بیشترین صدمه را از این جنگ دیده است.
به گزارش اختصاصی نفت آرا، دونالد ترامپ در سال 2016 با وعده های تجاری خود توانست رای اکثریت را به دست آورد و بر مسند ریاست جمهوری آمریکا بنشیند؛ یکی از مهم ترین وعده های وی توافق تجاری آمریکا با چین بود که براساس آن چین موظف به خرید کالاهای آمریکایی به ارزش 200 میلیارد دلار از سال 2017 تا سال 2021 می شده است.
شش ماه پس از انعقاد قرارداد میان چین و آمریکا جزئیات این قرارداد که شامل هزینه ها و مزایای آن بود به چشم آمد و در حالی که دونالد ترامپ از نتایج مثبت جنگ تجاری و توافق تجاری فاز یک صحبت می کرد اقتصاد آمریکا نشان داد که نه تنها جنگ تجاری و توافق بین آمریکا و چین نتوانسته است مشکلات بنیادی تجارت را حل کند بلکه اقتصاد آمریکا را با بحران های تازه ای مواجه کرده است.
تاثیرات جنگ تجاری که آمریکا به راه انداخت فراتر از ابعاد اقتصادی بود و اولویت بندی و سیاست خارجی ای که ترامپ در برقراری رابطه با چین و سایر کشورها در پیش گرفت به چین این اجازه را داد تا بتواند با دست باز به برقراری رابطه با سایر کشورها و پیشبرد منافع خود بپردازد.
در طول مبارزات انتخاباتی آمریکا در سال 2016 چین از سوی دونالد ترامپ متهم به دزدیدن مشاغل تولیدی این کشور و دارایی های ایالت متحده شد و به گفته وی "چین مسئول بزرگترین سرقت در تاریخ جهان است." و به کسری تجاری ایالت متحده در تجارت با چین اشاره کرد که در سال 2016 رقمی بالغ بر 346 میلیارد دلار بود.
دونالد ترامپ با این شعار که "آمریکا دیگر نمی تواند اجازه تجاوز به کشورش را برای چین صادر کند" به روی کارآمد و از آن زمان تاکنون استراتژی اصلاح روابط تجاری چین و آمریکا را به شیوه خود در پیش گرفت که بر اساس این استراتژی متعهد شد که با معامله ای بهتر با چین موجب رونق دوباره کسب و کار ها در آمریکا و ایجاد فضای رقابتی در این کشور شود.
منظور ترامپ از اصلاح روابط تجاری با چین در چند مفهوم خلاصه می شد که در وهله اول بیشترین تمرکز آن بر روی دست کاری ارزی چین در تجارت با کشورهای خارجی بود که بر اساس آن این کشور با پایین نگه داشتن ارزش ارز خود کالاهای خود را به پرسودترین شکل صادر می کند.
پایین بودن ارزش پول ملی یک کشور می تواند اثرات خیلی مخربی بر روی شهروندان و اقتصاد یک کشور بگذارد اما زمانی که یک کشور در تامین نیاز بازار داخلی خود مستقل عمل کند و یکی از بزرگترین صادرکننده های دنیا باشد پایین نگه داشتن ارزش پول ملی آن می تواند برایش بسیار پر سود تمام شود و در چنین وضعیتی شهروندان آن کشور نیز به سمت خرید کالای داخلی حرکت می کنند و تولید ملی آن کشور نیز رونق خواهد گرفت؛ چین در حالی از پایین بودن ارزش پول ملی خود در معاملات تجاری با سایر کشورها سود می برد که تجارت با این کشور برای طرف دیگر معامله بسیار پرهزینه تر تمام می شود چراکه این کشور صادرات خود را با ارز ملی کشور مقابل انجام می دهد و به عنوان مثال در ازای صادرات کالا به آمریکا دلار دریافت می کند.
دومین نگرانی ترامپ در رابطه با چین انتقال اجباری و مالکیت معنوی این کشور بر روی برخی از کمپانی های آمریکایی بود که طی چند دهه گذشته به واسطه نیروی کار ارزان قیمت چین در این کشور مستقر بودند.
دونالد ترامپ به محض اینکه به سمت ریاست جمهوری آمریکا دست یافت اقدامات لازم جهت اصلاح رابطه تجاری با چین را آغاز کرد و زمانی که تنها 3 ماه از از ریاست جمهوری اش می گذشت برای برنامه عملی 100 روزه با رهبر چین توافق کرد اما فشار بیشتر واشنگتن برای اصلاح روابط تجاری بر روی پکن باعث شد تا مذاکرات بین این دو کشور مدت بیشتری به طول انجامد.
زمانی که مذاکرات دو طرف تجاری به نتیجه ای نرسید سرانجام ترامپ جنگ تجاری را آغاز کرد تا با تحت فشار قراردادن پکن بتواند تغییراتی در روابط تجاری خود با چین ایجاد کند و در راستا آغاز جنگ تجاری تعرفه های یک جانبه ای را بر روی واردات چین وضع کرد تا بتواند کسری تجاری خود با چین را کاهش دهد و با این وسیله شرکت ها و مشاغل تولیدی را به آمریکا بازگرداند.
آمریکا در حالی در حد فاصل سال های 2018 تا 2019 بر روی 550 میلیارد دلار از کالاهای چینی تعرفه وضع کرد که چین با وضع تعرفه بر روی 185 میلیارد دلار کالاهای آمریکایی این اقدام آمریکا را تلافی کرد.
جنگ تجاری نه تنها با آغاز خود منجر به آسیب هر دو طرف شد و خیلی از کشاورزان و واحدهای تولیدی را با مشکلات تامین مواد اولیه مواجه کرد و دریافت مالیات در کشور را به بالاترین سطح خود رساند بلکه موجب انحراف جریان تجارت جهانی از این دو غول اقتصادی بزرگ دنیا به سایر کشورهای دنیا شد.
مطالعات انجام شده نشان می دهد که جنگ تجاری منجر به کاهش 0.3 درصدی تولید ناخالص داخلی آمریکا شده است و هزینه تولید ناخالص داخلی این کشور را 0.7 درصد افزایش داده است و براساس این تحقیقات در طول مدت جنگ تجاری 300 هزار شغل در این کشور از بین رفته است.
براساس گزارش بلومبرگ جنگ تجاری تا پایان سال 2020 برای آمریکا 316 میلیارد دلار هزینه ایجاد کرده است این گزارش بلومبرگ در حالی منتشر شده است که فدرال رزرو آمریکا و دانشگاه کلمبیا ضرر شرکت های آمریکایی از جنگ تجاری را 1.7 تریلیون دلار تخمین زده اند.
مطالعات نشان داده است که قربانی اصلی تعرفه هایی که آمریکا وضع کرده است خود شرکت های آمریکایی هستند و این شرکت ها هستند که هزینه این تعرفه ها را که به طور تقریبی 46 میلیارد دلار تخمین زده شده است را پرداخت می کنند چراکه این تعرفه ها شرکت های آمریکایی را مجبور به کاهش دستمزد، کاهش درصد سود به پایین ترین مقدار و تعدیل نیرو کرده است و در طرف دیگر منجر به افزایش قیمت کالا و خدمات برای مصرف کنندگان شده است.
سخنگوی اداره مزارع آمریکا در خصوص اقدامات تلافی جویانه چین در قبال وضع تعرفه های آمریکا گفته است که کشاورزان آمریکایی طی جنگ تجاری بازار مصرف 24 میلیارد دلاری چین را از دست داده اند.
در چنین وضعیتی کسری تجاری آمریکا با چین در سال 2018 به بالاترین مقدار خود یعنی به 419.2 میلیارد دلار رسید اما در سال 2019 کسری تجاری آمریکا کمی کاهش پیدا کرد و به رقم 345 میلیارد دلار رسید که به عقیده کارشناسان کاهش جریانات تجاری این دو کشور منجر به کاهش کسری تجاری شده است و در حالی که کسری تجاری چین با آمریکا به رقم سال 2016 بازگشته است انحراف مسیر تجاری این کشور از چین به سوی سایر کشورهای اتحادیه اروپا، کره جنوبی، تایوان و ژاپن منجر به افزایش کسری تجاری آمریکا با کشورهای نام برده شد.
شش ماه پس از انعقاد قرارداد میان چین و آمریکا جزئیات این قرارداد که شامل هزینه ها و مزایای آن بود به چشم آمد و در حالی که دونالد ترامپ از نتایج مثبت جنگ تجاری و توافق تجاری فاز یک صحبت می کرد اقتصاد آمریکا نشان داد که نه تنها جنگ تجاری و توافق بین آمریکا و چین نتوانسته است مشکلات بنیادی تجارت را حل کند بلکه اقتصاد آمریکا را با بحران های تازه ای مواجه کرده است.
تاثیرات جنگ تجاری که آمریکا به راه انداخت فراتر از ابعاد اقتصادی بود و اولویت بندی و سیاست خارجی ای که ترامپ در برقراری رابطه با چین و سایر کشورها در پیش گرفت به چین این اجازه را داد تا بتواند با دست باز به برقراری رابطه با سایر کشورها و پیشبرد منافع خود بپردازد.
در طول مبارزات انتخاباتی آمریکا در سال 2016 چین از سوی دونالد ترامپ متهم به دزدیدن مشاغل تولیدی این کشور و دارایی های ایالت متحده شد و به گفته وی "چین مسئول بزرگترین سرقت در تاریخ جهان است." و به کسری تجاری ایالت متحده در تجارت با چین اشاره کرد که در سال 2016 رقمی بالغ بر 346 میلیارد دلار بود.
دونالد ترامپ با این شعار که "آمریکا دیگر نمی تواند اجازه تجاوز به کشورش را برای چین صادر کند" به روی کارآمد و از آن زمان تاکنون استراتژی اصلاح روابط تجاری چین و آمریکا را به شیوه خود در پیش گرفت که بر اساس این استراتژی متعهد شد که با معامله ای بهتر با چین موجب رونق دوباره کسب و کار ها در آمریکا و ایجاد فضای رقابتی در این کشور شود.
منظور ترامپ از اصلاح روابط تجاری با چین در چند مفهوم خلاصه می شد که در وهله اول بیشترین تمرکز آن بر روی دست کاری ارزی چین در تجارت با کشورهای خارجی بود که بر اساس آن این کشور با پایین نگه داشتن ارزش ارز خود کالاهای خود را به پرسودترین شکل صادر می کند.
پایین بودن ارزش پول ملی یک کشور می تواند اثرات خیلی مخربی بر روی شهروندان و اقتصاد یک کشور بگذارد اما زمانی که یک کشور در تامین نیاز بازار داخلی خود مستقل عمل کند و یکی از بزرگترین صادرکننده های دنیا باشد پایین نگه داشتن ارزش پول ملی آن می تواند برایش بسیار پر سود تمام شود و در چنین وضعیتی شهروندان آن کشور نیز به سمت خرید کالای داخلی حرکت می کنند و تولید ملی آن کشور نیز رونق خواهد گرفت؛ چین در حالی از پایین بودن ارزش پول ملی خود در معاملات تجاری با سایر کشورها سود می برد که تجارت با این کشور برای طرف دیگر معامله بسیار پرهزینه تر تمام می شود چراکه این کشور صادرات خود را با ارز ملی کشور مقابل انجام می دهد و به عنوان مثال در ازای صادرات کالا به آمریکا دلار دریافت می کند.
دومین نگرانی ترامپ در رابطه با چین انتقال اجباری و مالکیت معنوی این کشور بر روی برخی از کمپانی های آمریکایی بود که طی چند دهه گذشته به واسطه نیروی کار ارزان قیمت چین در این کشور مستقر بودند.
دونالد ترامپ به محض اینکه به سمت ریاست جمهوری آمریکا دست یافت اقدامات لازم جهت اصلاح رابطه تجاری با چین را آغاز کرد و زمانی که تنها 3 ماه از از ریاست جمهوری اش می گذشت برای برنامه عملی 100 روزه با رهبر چین توافق کرد اما فشار بیشتر واشنگتن برای اصلاح روابط تجاری بر روی پکن باعث شد تا مذاکرات بین این دو کشور مدت بیشتری به طول انجامد.
زمانی که مذاکرات دو طرف تجاری به نتیجه ای نرسید سرانجام ترامپ جنگ تجاری را آغاز کرد تا با تحت فشار قراردادن پکن بتواند تغییراتی در روابط تجاری خود با چین ایجاد کند و در راستا آغاز جنگ تجاری تعرفه های یک جانبه ای را بر روی واردات چین وضع کرد تا بتواند کسری تجاری خود با چین را کاهش دهد و با این وسیله شرکت ها و مشاغل تولیدی را به آمریکا بازگرداند.
آمریکا در حالی در حد فاصل سال های 2018 تا 2019 بر روی 550 میلیارد دلار از کالاهای چینی تعرفه وضع کرد که چین با وضع تعرفه بر روی 185 میلیارد دلار کالاهای آمریکایی این اقدام آمریکا را تلافی کرد.
جنگ تجاری نه تنها با آغاز خود منجر به آسیب هر دو طرف شد و خیلی از کشاورزان و واحدهای تولیدی را با مشکلات تامین مواد اولیه مواجه کرد و دریافت مالیات در کشور را به بالاترین سطح خود رساند بلکه موجب انحراف جریان تجارت جهانی از این دو غول اقتصادی بزرگ دنیا به سایر کشورهای دنیا شد.
مطالعات انجام شده نشان می دهد که جنگ تجاری منجر به کاهش 0.3 درصدی تولید ناخالص داخلی آمریکا شده است و هزینه تولید ناخالص داخلی این کشور را 0.7 درصد افزایش داده است و براساس این تحقیقات در طول مدت جنگ تجاری 300 هزار شغل در این کشور از بین رفته است.
براساس گزارش بلومبرگ جنگ تجاری تا پایان سال 2020 برای آمریکا 316 میلیارد دلار هزینه ایجاد کرده است این گزارش بلومبرگ در حالی منتشر شده است که فدرال رزرو آمریکا و دانشگاه کلمبیا ضرر شرکت های آمریکایی از جنگ تجاری را 1.7 تریلیون دلار تخمین زده اند.
مطالعات نشان داده است که قربانی اصلی تعرفه هایی که آمریکا وضع کرده است خود شرکت های آمریکایی هستند و این شرکت ها هستند که هزینه این تعرفه ها را که به طور تقریبی 46 میلیارد دلار تخمین زده شده است را پرداخت می کنند چراکه این تعرفه ها شرکت های آمریکایی را مجبور به کاهش دستمزد، کاهش درصد سود به پایین ترین مقدار و تعدیل نیرو کرده است و در طرف دیگر منجر به افزایش قیمت کالا و خدمات برای مصرف کنندگان شده است.
سخنگوی اداره مزارع آمریکا در خصوص اقدامات تلافی جویانه چین در قبال وضع تعرفه های آمریکا گفته است که کشاورزان آمریکایی طی جنگ تجاری بازار مصرف 24 میلیارد دلاری چین را از دست داده اند.
در چنین وضعیتی کسری تجاری آمریکا با چین در سال 2018 به بالاترین مقدار خود یعنی به 419.2 میلیارد دلار رسید اما در سال 2019 کسری تجاری آمریکا کمی کاهش پیدا کرد و به رقم 345 میلیارد دلار رسید که به عقیده کارشناسان کاهش جریانات تجاری این دو کشور منجر به کاهش کسری تجاری شده است و در حالی که کسری تجاری چین با آمریکا به رقم سال 2016 بازگشته است انحراف مسیر تجاری این کشور از چین به سوی سایر کشورهای اتحادیه اروپا، کره جنوبی، تایوان و ژاپن منجر به افزایش کسری تجاری آمریکا با کشورهای نام برده شد.
https://naftara.ir/vdci2.aptt1auccb.html
پربيننده ترين خبرها
